Mijn levenspad begon samen met mijn tweelinghelft in de buik van mijn moeder. Mijn tweelinghelft verdween echter al snel, waardoor ik al in de baarmoeder afscheid heb moeten nemen van iets dat me heel dierbaar was. Hier ben ik achter gekomen door een familieopstelling tijdens de opleiding familieopstellingen/systemisch werk die ik heb gevolgd en deze ontdekking heeft voor mij voor een grote shift gezorgd.

Ik werd geboren als jongste dochter en groeide op in een klein dorpje in Noord-Limburg. Mijn ouders wisten niets van mijn ongeboren tweelinghelft, dus ik groeide op, niet wetende dat ik een ongeboren tweelinghelft had en niet wetende dat ik dus eigenlijk niet de jongste was in het gezin. Als ik er achteraf op terugkijk kan ik hiermee veel begrijpen en duiden. Ik voelde me vaak alleen, ook al had ik veel lieve mensen om me heen; mijn familie, vrienden en vriendinnen. Ik wilde altijd graag dingen samen doen, want dat is toch veel leuker dan alleen? Ook ben ik altijd op zoek geweest naar iets. Wat? Dat wist ik niet. Daarnaast voelde ik me vaak schuldig. Nu ook beter te duiden voor mij, omdat ik wel mag leven en mijn ongeboren tweelinghelft niet.

Na een fijne jeugd in het dorp sprong ik na de middelbare school in het diepe en ging studeren in Utrecht (orthopedagogiek). Deze sprong was echter op dat moment te groot voor me, dus ik ben al snel van studie veranderd en ben naar Pabo de Kempel in Helmond gegaan. Na het afronden van de Pabo voelde ik me iets meer gesterkt en heb ik nog een keer de sprong gewaagd. Dit keer naar Enschede voor Educational Design, Management en Media. Na de bachelor te hebben afgerond lonkte het ervaring opdoen in het onderwijs en ben ik als leerkracht gaan werken in het basisonderwijs. 

Rond m'n dertigste mocht ik het moederschap voor het eerst ervaren. Wat een ervaring en wat een shift bracht me dat! Mijn kinderen hebben me vaak een spiegel voorgehouden, waardoor ik volop aan de slag ben gegaan met mezelf en mijn eigen persoonlijke ontwikkeling. Vragen als 'Wie ben ik?', 'Wat doe ik hier?' en 'Doe ik het wel goed?' kwamen veelvuldig voorbij. Eerst nog heel veel in mijn hoofd, maar beetje bij beetje, met behulp van bewustzijnstrainingen en yinyoga, kon ik zakken in mijn lijf en meer gaan voelen. Een proces dat tijd nodig had. Stapje voor stapje steeds beter leren voelen en steeds dichter bij mezelf komen. Een proces dat door blijft gaan, steeds op een diepere laag. Heel mooi om dit te ervaren. Mooi om hiermee patronen die van generatie op generatie zijn doorgegeven in mijn familie te mogen doorbreken. Dankbaar voor de kracht en steun die mijn (voor)ouders me geven om dit te kunnen doen.

In de opleiding familieopstellingen/systemisch werk ben ik zeker weer een laag dieper gegaan in dit proces. Zo mooi dat ik mijn gevoel nu niet meer ervaar als last. Gevoelig als ik ben heeft mijn gevoel me, doordat bepaalde zaken in de onderstroom nog niet zichtbaar waren, vaak veel energie gekost. Door mijn gevoeligheid nam ik de last van de ander over. Dit doe ik nu niet meer, omdat ik in het opstellingenwerk heb ervaren dat ik daar de ander niet mee help. Sterker nog, ik werk de ander tegen, want door de last over te nemen is de ander niet meer compleet/heel. En het is ieders natuur om heel te willen zijn. Nu zet ik mijn gevoel in als kracht. Ik voel wat de ander voelt (maar neem het niet over), waardoor ik de ander kan helpen zelf naar dit gevoel toe te gaan en dit gevoel te onderzoeken. Dat geeft de ander inzichten waar hij/zij zelf mee verder kan. Ik help de ander te leren het zelf te voelen en te doorvoelen.

Daarnaast heb ik in de opleiding familieopstellingen/systemisch werk mijn tweelinghelft ontmoet, ingesloten in mijn systeem en ik heb op een fijne manier weer afscheid genomen. Mijn tweelinghelft heeft me de verbinding met mezelf laten voelen. Ik ben thuisgekomen in mezelf, een groter cadeau had ik niet kunnen krijgen. 

Dat wens ik jou ook; thuiskomen in jezelf. En daarom loop ik graag een stukje mee op je pad. Ik leer je graag zelf te kijken naar wat er gezien mag worden en zelf te voelen wat er gevoeld mag worden, waardoor er ruimte ontstaat voor heling en je thuis kan komen in jezelf.